Het mysterie Wardenier

Zomaar wat nieuwe feiten

in boek ‘Het mysterie Wardenier’

  Henk Ymker

• In het boek wordt dieper dan in het vorige ingegaan op de rol van wethouder Willem Muurling, die na zijn gedwongen aftreden met zijn optiekcentrale naar Steenwijk vertrok. Inmiddels is daarin de derde generatie actief. Kleinzoon Jorrit Muurling over de man die 85 jaar geleden een cruciale rol vervulde: ‘Mijn opa had zeker een groot technisch inzicht en moet op fijnmechanisch gebied absoluut begaafd zijn geweest.’
• Een destijds 20-jarige jongeman uit Steenwijkerwold heeft op de begraafplaats in Kerkbuurt het graf gegraven voor de op 47-jarige leeftijd plotseling gestorven Johannes Wardenier. De inmiddels 78-jarige man heeft de plek aangegeven en dat wordt met een foto weergegeven in het boek. Maar de begrafenis is nooit geregistreerd en formeel is er dus geen graf. Dus de vraag blijft of op die dag en plek Wardenier is begraven of iemand anders. Een paragnost beweert, dat de stoffelijke overschotten in het Meppeler ziekenhuis zijn verwisseld en Jo Wardenier in Lippenhuizen ter aarde zou zijn besteld.
• Een psychiater heeft zich verdiept in de mens Johannes Wardenier, de jongste van 10 kinderen in het gezin van Jan Wardenier. Jo Wardeniers stamvader, Jan Wardenier (1771-1842), was oorspronkelijk afkomstig uit Leiden. In het begin van de negentiende eeuw werd hij als pauper met zijn gezin geplaatst in de kolonie Willemsoord van de Maatschappij van Weldadigheid.
• Jo’ s overgrootvader, Hendrik Teunis Wardenier, had een drie jaar jongere broer Jan. Deze huwde in 1840 met Marianna der Nederlanden en ging met haar in Steenwijkerwold wonen. Het verhaal gaat dat deze Marianna – evenals haar broer Willem – een buitenechtelijk kind was van koning Willem II. Beide kinderen werden als bestedeling (kostganger) geplaatst in de Maatschappij.
• Verder is duidelijk geworden, dat Jo Wardenier door de rechtbank van Zwolle in 1938 is veroordeeld voor diefstal van een tweetal auto’s.
• Teruggevonden tekeningen (na zijn dood ontdekt onder een theekastje in zijn laatste kosthuis) worden in het boek nu volledig afgedrukt met een afbeelding en de tekst van het laatste briefje van Jo Wardenier met betrekking tot de motor. De stukken dateren uit de vijftiger jaren, toen Jo Wardenier hernieuwde pogingen in het werk stelde om de motor opnieuw uit te vinden.